کاش مي شد سرزمين عشق را در ميان گام ها تقسيم کرد.
کاش مي شد با نگاه شاپرک عشق را بر آسمان تفهيم کرد
کاش مي شد با دو چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز کرد
کاش مي شد با پري از برگ ياس تا طلوع سرخ گل پرواز کرد
کاش مي شد با نسيم شامگاه برگ زرد ياس ها را رنگ کرد
کاش مي شد با خزان قلب ها مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد
کاش مي شد در سکوت دشت سبز ناله ي غمگين باران را شنيد
بعد دست قطره هايش را گرفت تا بهار آرزوها پر کشيد
کاش مي شد مثل يک حس لطيف لا به لاي آسمان پر نور شد
کاش مي شد چادر شب را کشيد از نقاب شرم ظلمت دور شد .
کاش مي شد از ميان ژاله ها جرعه اي از مهرباني را چشيد
کاش مي شد در ستاره غرق شد در نگاهش عاشقانه تاب خورد
کاش مي شد مثل قوهاي سفيد از لب درياي مهرش آب خورد
کاش مي شد با کلامي سرخ و سبز يک دل غم ديده را تسکين داد
کاش مي شد با تمام حرف ها يک دريچه به صفا باز کنيم
کاش مي شد در نهايت راه عشق آن گل گمشده را پيدا کنيم .
کسی به خدا گفت : اگر سرنوشت مرا تو نوشتی