دیشب  چشمان ابر آلودت را فانوسی از جنس مهتاب دیدم.

 

دستان گره خورده ات٬ راه حل مساله ای حل مشدنی را نشانی داد.

 

ولی امروز...

 

در چشمانم جز صید سایه بختی کسی دایره نمی زند...

 

دستان پژمرده ای که خار هم زحمت نوازش نمی دهد...

 

نفس غم دوخته ای که هر دم مهر خاموشی فریاد میزند...

 

ومن...

 

سایه رسیدنت را با نگاهی بر قلب منتظرم میکوبم...

 

                                                             ولی نیستی

 

 

 

نام بي نشون تو در برگي از دفتر زندگي ام نقش بسته است هنگامي

 

که خواستم تنها نام تو را آتش بزنم برگ برگ زندگي ام سوخت! از

 

ديروزها به دنبالت دويدم و به اميد ديدارت به امروز رسيدم ولي

افسوس...! افسوس که تو به فرداها سفر کردي