تا گم نشوي،گم شده ي خويش نيابي .
فواره چون بلند شود،سرنگون شود .
تا شمع نگريد،دل پروانه نسوزد .
فاصله ي مقّلد تا محقق،زحمت سال هاست .
آبي که آبرو ببرد،در گلو مريز .
پاي خوابيده به فرياد نگردد بيدار .
فواره چون بلند شود،سرنگون شود .
+ نوشته شده در جمعه بیست و یکم خرداد ۱۳۸۹ ساعت 13:40 توسط HOSEINღMONKER
|
کسی به خدا گفت : اگر سرنوشت مرا تو نوشتی